TO ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 αρχίζει να ωριμάζει στην τοπική κοινωνία και να υιοθετείται από την τοπική αυτοδιοίκηση η ανάγκη για τη δημιουργία του μουσείου της πόλης του Βόλου. Από το 1989 και έως το 2000, ο Δήμος Βόλου αποκτά την πρώην καπναποθήκη Παπάντου και άλλα τρία κτήρια στο οικοδομικό τετράγωνο ΟΤ 49, το οποίο χαρακτηρίζεται το 1997 ως χώρος για την ανέγερση και λειτουργία του Μουσείου της Πόλης του Βόλου. Η καπναποθήκη Παπάντου κτίστηκε περί το 1920. Όπως και άλλες καπναποθήκες στην πόλη στέγασε μέχρι και την ίδρυση του Συνοικισμού πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία. Το έργο της ανακαίνισης του κτηρίου και της ανάπλασης του περιβάλλοντος χώρου ξεκίνησε το 2006 με χρηματοδότηση από το Περιφερειακό Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Θεσσαλίας και το Δήμο Βόλου. Τη μελέτη και την επίβλεψη του έργου είχε η Διεύθυνση Τεχνικών Υπηρεσιών του Δήμου Βόλου.

Το Μουσείο της Πόλης του Βόλου προσέλκυσε το ερευνητικό ενδιαφέρον συναφών επιστημονικών κλάδων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Τα τμήματα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και η Σχολή Αρχιτεκτόνων του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου σε συνεργασία με τη Διεύθυνση Αρχείων Μουσείων και Βιβλιοθηκών ανέλαβαν ένα μεγάλο ερευνητικό πρόγραμμα με τελικό στόχο το σχεδιασμό και την παραγωγή ψηφιακών διαδραστικών εκθεμάτων για τη μόνιμη έκθεση του μουσείου. Το ερευνητικό πρόγραμμα του Μουσείου «DEMUCIV: Σχεδιάζοντας το Μουσείο της Πόλης του Βόλου» χρηματοδοτήθηκε από το ΕΣΠΑ.

Η οχύρωση στον αύλειο χώρο
Η αποκατάσταση του ανατολικού σκέλους της οχύρωσης του κάστρου, στο τμήμα που βρίσκεται στον αύλειο χώρο του Μουσείοy, πραγματοποιήθηκε από την 7η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, στο πλαίσιο του έργου «Συντήρηση και αποκατάσταση Κάστρου Παλαιών Δήμου Βόλου». Το έργο, συνολικού προϋπολογισμού 1.000.000 ευρώ, ήταν ενταγμένο στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα “Θεσσαλίας – Στερεάς Ελλάδος – Ηπείρου 2007 - 2013” και περιλάμβανε εργασίες στερέωσης, συντήρησης, αποκατάστασης και διαμόρφωσης κατά μήκος της δυτικής, βόρειας και ανατολικής πλευράς του οχυρωματικού περιβόλου. Στον αύλειο χώρο του μουσείου της πόλης το τείχος συντηρήθηκε σε συνολικό μήκος περίπου 40μ. Οι εργασίες που εκτελέστηκαν, πέρα από τον προφανή στόχο της στερέωσης των αρχαιοτήτων, απέβλεπαν και στο να γίνει ο χώρος προσιτός και επισκέψιμος. Το έργο της συντήρησης και αποκατάστασης του κάστρου Παλαιών διήρκεσε από την άνοιξη του 2011 έως τον Οκτώβριο του 2014.